Door Sierd Moll

Dat lijkt een rare vraag, toch? Tenminste bij huizen. Maar bij een auto is dat een normale vraag. Plus de vraag naar de leeftijd van de auto en of het periodiek onderhoud is uitgevoerd. De waarde van een auto wordt jaarlijks wat lager, dat heet afschrijving. Een huis rijdt geen kilometers, maar de keuken, de badkamer, de CV ketel, de bouwmaterialen hebben ook niet het eeuwige leven. Sommige onderdelen van een huis worden dus ook minder waard naarmate ze langer en intensiever gebruikt worden.

Onlangs las ik in de krant een bericht over starters op de woningmarkt, in het kort samengevat kwam het hier op neer: “Jongeren worden steeds huiveriger om een huis te kopen. Ze zijn onzeker of de woning op termijn wel meer waard zal worden.”

Hoewel ik me best voor kan stellen dat het voor starters onzekere tijden zijn bespeur ik ook verwachtingspatroon die in vrijwel geen enkele andere branche voorkomt, namelijk dat de investering in een woning blijkbaar in waarde hoort te stijgen. Bij de aankoop van andere duurzame producten, zoals meubels, motoren, boten en auto’s is deze verwachting van waardestijging in het geheel niet aanwezig. Sterker nog; bij de aankoop van bijvoorbeeld een auto worden de eerste meters in de nieuwe wagen trost en met een glimlach op het gezicht afgelegd, terwijl die eerste meters ontzettend duur zijn, zodra de auto gekocht is en een dag later te koop wordt aangeboden blijkt vaak (en vooral bij nieuwe auto’s) dat de waarde veel lager is.

Gelukkig koop je een auto niet voor een paar dagen, maar dat maakt het probleem niet kleiner. Na enkele jaren is er fors afgeschreven op de auto en bij inruil moet er flink bijbetaald worden op de volgende auto, waarna de geschiedenis zich herhaald. Het is algemeen geaccepteerd. Zo niet bij een woning, hierin is de algemene acceptatie dat deze in waarde hoort te stijgen. Terwijl ook een woning door gebruik of veroudering in kwaliteit feitelijk wat minder wordt. Het lijkt mij logisch dat er bij een woning, wat toch een echte eerste levensbehoefte is, en niet alleen maar een investering, rekening gehouden moet worden met een klein beetje afschrijving of aflossing. Het zou voor sommige starters, maar ook voor een groot aantal andere woningbezitters beter zijn als de woning niet puur en alleen als een investering gezien zou worden, maar ook als een levensbehoefte. In een ‘investering’ kun je niet wonen, in een (t)huis wel. Je kunt tenslotte niet zonder dak boven je hoofd. Als dan ook de mentaliteit van de woningkopers meer omgebogen kan worden naar de mentaliteit van een autokoper, dan is de afhankelijkheid van waardestijging veel minder groot geworden.