Door Michiel Hornstra
Bij het opstellen van dit wedstrijdverslag sijpelen er al vele berichtjes binnen over het wedstrijdverslag dat het team uit Rutten op papier heeft gezet. Signalen waarbij de mannen uit Gorredijk niet al te positief naar voren komen. Iedereen schrijft met een gekleurde bril zullen we maar zeggen, echter de frustratie bij het uitblijven van een driepunter tegen een tiental is uiteraard ook wel te begrijpen. Het werd in Rutten uiteindelijk 2-2 en hiermee mocht de thuisploeg haar handen dichtknijpen. De tweede helft wist Gorredijk RKO met tien man eenvoudig te bestrijden en was het simpelweg gevaarlijker. Diep in blessuretijd sloeg RKO echter toe en hiermee zwijnde het team uit Rutten.

Twee weken geleden won het team van trainer Jacob Russchen op Terschelling en dus veranderde de eindverantwoordelijke niets aan de basisopstelling. Het countergevaar van de ploeg uit Rutten was vooraf ruimschoots doorgenomen en het team uit Gorredijk wist dus wat hen te wachten stond. Het was echter Gorredijk dat al vroeg in de wedstrijd van zich liet horen. Wat heet. Na 54 seconden zette Merijn de Jong zijn team al op een 0-1 voorsprong. Het was Fokko Posthumus die een geblokkeerde vrije trap van Gerke Jeeninga breed gaf op de geheel vrijstaande Merijn de Jong, Waar het twee weken geleden nog raak was met een bekeken boogbal met zijn rechtervoet was het ditmaal een prachtige boogbal met zijn linkervoet die over de keeper van RKO in de goal vloog. Een droomstart voor de gasten uit Gorredijk.

Niet veel later was het in de tiende minuut Mart van der Tuin die zijn ploeg op een 0-2 voorsprong leek te zetten. Een voorzet op maat van Gerke Jeeninga belande op het hoofd van van der Tuin maar zijn kopbal ging rakelings over. Buiten deze mogelijkheid gunde Gorredijk de thuisploeg het balbezit en gokte het op snelle omschakelmomenten. Want tegen een ploeg als RKO, met twee rappe en sterke aanvallers, weet je dat er niet al teveel ruimte achter je eigen verdediging moet liggen. Dit was echter buiten linksback Erwin Flameling van Gorredijk om gerekend, want door verkeerd te dekken leidde Flameling de 1-1 van RKO in. Waar Marco Schots nog luid en duidelijk trachtte te communiceren dat Flameling attent en scherp moest zijn omdat hij vlak daarvoor de man van Schots had overgenomen was het een simpele steekpass vanaf het middenveld die door het hart van de defensie een niet te missen kans voor de speler van RKO inluidde.

Verrassend was de gelijkmaker op dat moment niet want het was RKO dat de toon zette. Het was allemaal wat lauwtjes en emotieloos aan de kant van Gorredijk en enkele spelers van de gasten trachtten daar verandering in aan te brengen. Zo was het vanuit de voorhoede Merijn de Jong die zijn team probeerde op te zwepen en was het achterin Marco Schots die nog een extra duid in het zakje deed. Schots zijn directe tegenstander, de toch best fysieke Maarten Dekkers, ging theatraal op zoek naar een penalty en kreeg deze uiteraard niet. Wellicht dat het fitnessverleden van Schots oorzaak was dat zijn directe tegenstander wel heel makkelijk naar de grond ging, lachwekkend was het wel en dit maakte Schots Dekkers dan ook duidelijk.

In tussentijd vloog een bal van RKO nog net over de goal van Gorredijk. Verder kibbelde de eerste helft naar de slotfase en juist in die fase gebeurde er van alles. Waar vooraf de scheidsrechter duidelijk had gemaakt, hands is hands ook al is het aangeschoten, was het Frits Borduin die vier minuten voor de pauze aan mocht leggen voor een vrije trap. Zijn vrije trap belandde op een arm van een RKO speler, bestraffen met een strafschop deed de scheidsrechter echter niet. Toen Borduin dit verbaal duidelijk maakte kreeg de captain van Gorredijk als antwoord dat het een bal over kleine afstand was. Borduin zijn adequate antwoord dat de vrije trap dan over moest worden genomen wuifde de scheidsrechter weg en wellicht als ‘’wraak’’ op deze verbale discussie was rechtsback Bjorn Faber twee minuten later de spreekwoordelijke lul. Faber, fysiek sterk en gigantisch snel, stak als rechtsback het veld over en speelde de bal iets te ver voor zicht uit.

In een uiterste poging om het duel te winnen was het Faber die op volle snelheid het duel aan wilde gaan, dat de tegenstander net iets eerder de bal had leidde er toe dat Faber niet de bal maar juist de tegenstander raakte. Een ongelukkig duel met als gevolg een rode kaart. Zelfs aan Gorredijk zijde waren de meningen over dit duel verdeeld, waar de één vond dat het een ongelukkig botsing betrof en dus geel op zijn plaats was geweest vond de ander dat Faber juist niet voor de bal ging en zijn tegenstander torpedeerde en dus rood het logische gevolg was. Vlak na deze rode kaart zochten beide teams de kleedkamer op.

Trainer Russchen kon zijn stoom met name afblazen op de spelers die wel hele domme gele kaarten pakten maar richtte zich vervolgens op de tweede helft. Een helft waarin Gorredijk alleen maar kon winnen en niet verliezen, zelfs met tien tegen elf. En zo geschiedde. Ineens werd het team van Gorredijk wakker en begon het de wedstrijd te domineren. ‘’De schreeuw van’’ Jan van der Leeuw kwam het veld in en dan weet je als supporter: er gaat het één en ander gebeuren, maar aan welke kant is bij van der Leeuw altijd nog de vraag. In dit geval aan de juiste kant van het veld, want het was laatstgenoemde die gedeeltelijk verantwoordelijk was voor de 1-2 en daarvoor alle credits opeiste.

Een vrije trap die werd versierd door de hardste baas van de selectie van Gorredijk werd onhoudbaar binnengeschoten door aanvoerder Frits Borduin. Een bliksemstart voor de gasten uit Gorredijk en zij waren het ook die domineerden in de tweede helft. De inspiratieloze thuisploeg kon geen vuist maken tegen het op eigen helft inzakkende Gorredijk en leek steeds moedelozer te worden. Dat de teller bij 1-2 bleef steken was voor de ploeg uit Rutten een groot geluk. Halverwege de tweede helft was het namelijk goalgetter Mart van der Tuin die zijn team middels een prachtige stift op een 1-3 voorsprong zette. Het was echter de grensrechter van de thuisploeg die hier letterlijk een stokje voor stak. In uiterste nood gooide deze man de vlag de lucht in, je weet het immers nooit. De steeds moedelozer fluitende scheidsrechter besloot zijn assistent te volgen en keurde dit zuivere doelpunt af.

Dan maar op een andere manier moet linksbuiten Gerke Jeeninga hebben gedacht. Jeeninga dribbelde fantastisch het strafschopgebied van de thuisploeg in en leek op weg naar een doelkans. In een uiterste krachtsinspanning gooide de verdediger van de thuisploeg zich voor Jeeninga en zo belanden beide spelers op de grond. Geen strafschop Gorredijk, maar vrije trap RKO. En eigenlijk begin je hem dan al wat te knijpen. Met tien tegen elft is het lastig, tien tegen twaalf (grensrechter) bijna onmogelijk, tien tegen dertien (scheidsrechter) praktisch onmogelijk. En zo geschiedde. Diep in blessuretijd was het de thuisploeg die de 2-2 aan liet tekenen. Waar het Jesse Bilstra was die vijf minuten voor tijd nog op fantastische wijze een vrije trap uit de kruising ranselde was ook hij nu kansloos bij de tegengoal. RKO door het dolle heen, de mannen van Gorredijk teleurgesteld en wanhopig op de grond achterlatend. Verliezen is vervelend, verliezen is klote. En helemaal op deze manier. Ja dit gelijkspel voelde voor de gasten als een nederlaag, maar bied op basis van de instelling in de tweede helft wel weer perspectief voor de toekomst. Volgende week een leuke derby, dan komen de mannen van Tijnje op bezoek in Gorredijk.