Dodenherdenking Gorredijk met 120 belangstellenden nog steeds actueel
mei 5, 2014 in nieuws door Redactie
Namens pcbs De Librije vertolkte Senne de Wolf het gedicht over het door de school geadopteerde monument voor de gevallenen in de Tweede Wereldoorlog. Zo’n 120 belangstellenden, waaronder veel jongeren, luisterden in de aula van de begraafplaats verder naar gedichten van Mirte Bakker van De Tsjerne, Annie de Haan van De Flambou, Ewan Dijkstra van De Trimbeets, Ingrid van der Meer van de Vlieger en Kirsten Hellinga van De Trimbeets. “Dit is in teken dat de bern op skoalle prate oer de oarloch en dat moat ek”, aldus Arend Pietersma van de Commissie Gedenkdagen Gorredijk.
Dit jaar verviel de traditionele stille tocht van de Ontmoetingskerk naar de dodenakker vanwege de rioleringswerkzaamheden op de Hegedyk. De herdenking had echter niet hierdoor niet minder impact. Begeleidt door de prachtige klanken van het ‘Abide with me’, gespeeld door korps De Vlecke, vertrok de stoet aanwezigen om een rondgang te maken over het kerkhof. Bij de graven van de gevallen verzetshelden en de zes Engelse vliegeniers werden bloemen gelegd waarna Johan Draaistra ‘The last post’ blies.
Vlak voor acht uur werd bij het monument naast de aula een krans gelegd door de heer G. Jonkers, de laatst levende verzetsstrijder van Gorredijk, en zuster Oord, oud-wijkverpleegster van Gorredijk. Na de twee minuten stilte werd het Wilhelmus gespeeld en klonken voor het eerst in jaren weer de klokken vanuit het monumentale baarhuisje.
Goedemiddag,
Ik lees net de recentie van het verloop van de herdenking op 4 mei. j.l., ik vind het bijzonder geflatteerd.Wij man man en ik hebben het helaas heel anders ervaren.
Na een 8 daagse reis door het ( vroeger ) gespleten Berlijn en het verwoeste Polen waaronder Auschwitz, besloten we net als andere jaren toch nog ” een ” herdenking te bezoeken ook al waren we ietwat verreist.
De keuze viel op Gorredijk omdat dit gewoon de dichtsbijzijnde gelegenheid was. Mijn gevoel over deze herdenking was als volgt:
In de aula was het erg onrustig en rumoerig ” van oh jee bist sto hjir ek oars komst hjir toch ek nooit??? ” Ach ja de lytsbern moatte een gedichtje dwaan no…dat sadwaande”. Vervolgens is het bijna niet stil geweest niet tijdens het voorlezen van de gedichten ( die vanwege de slechte geluidsaccomodatie niet te verstaan waren ook de spreker niet) al helemaal niet op het kerkhof of bij de gedenksteen. De dames achter mij hadden het over cupcakes maken en of de een de afschuwelijke jas van die ander al had gezien. Kinderen die voortdurend ( enkele uitgezonderd die onder de indruk waren) bij de graven stonden te lachen om teksten, over de graven heenliepen en maar praten en praten. En niet werden gecorrigeerd door hun ouders .Het is tijdens de tocht naar de gedenksteen niet één moment stil geweest.
Dit heeft ons, maar mij vooral vreselijk gestoord.
Ik had het gevoel, maar misschien ben ik er vanwege mijn betrokkenheid bij de oorlog extra gevoelig voor, dat de mensen meer kwamen voor de gedichten en de trots ten opzichte van hun eigen kinderen, dan het gevoel waar het eigenlijk om draait.
Ik heb het als zeer teleurstellend ervaren.
Ik wil hier als kanttekening wel plaatsen dat het korps De Vlecke buitengewoon mooi en ingetogen gespeeld heeft, daarvoor mijn complimenten het Abide with me was echt prachtig.
Ook zijn er onze complimenten voor de inzet van al degenen die hun best hebben gedaan er een mooie herdenking van te maken, het lag zeker niet aan de organisatie, maar echt aan de mensen van Gorredijk en omgeving.
Met vriendelijke groet,
Marian